Projektowanie obiektowe.
Punktem wyjścia w obiektowym tworzeniu systemu informacyjnego jest zawsze pewien model biznesowy.
Przykład: Diagram przepływu kosztów w metodzie ABC
Podstawowe koncepcje projektowania obiektowego:
koncepcja obiektu |
|
zasada abstrakcji |
|
zasada hierarchizacji |
|
zasada modularności |
|
zasada enkapsulacji |
|
Dwa fundamentalne pojęcia: klasa i obiekt
Cechą charakterystyczną koncepcji klasy jest ukrycie danych przed obiektami zewnętrznymi. Takie zamknięcie danych "w pancerzu” skojarzonych z nimi metod nazywa się enkapsulacją.
Obiekty zewnętrzne mają dostęp wyłącznie do funkcji(metod), za pomocą których mogą zlecać wykonywanie operacji na danych.
W takim systemie każdy z obiektów może być programowany przez oddzielnego programistę. Cały system można wtedy budować zestawiając powtarzalne obiekty i klasy w stosownych konfiguracjach na poszczególnych poziomach hierarchii systemu. Na podstawie abstrakcyjnej definicji klasy można wygenerować konkretne obiekty. Klasa = "foremka” dla obiektów. W tradycyjnym podejściu głównym "aktorem” działającym w systemie jest program zarządzający, który aktywizuje poszczególne programy i dane.
W podejściu obiektowym wszystkie obiekty mogą być aktywne jednocześnie, a każdy z nich wykonuje swoją część zadania.
"agent” = procedura + dane <- cechują się dużą autonomią
Obiekty komunikują się ze sobą przesyłając komunikaty.
Z jednej klasy można też wygenerować dalsze klasy, które część własności dziedziczą po klasie macierzystej. Atrybuty dotyczące obiektów wszystkich podklas wygodnie jest umieszczać w definicji klasy nadrzędnej.
Budowa systemu w podejściu obiektowym polega na zestawianiu go z klas, których część może być tworzona specjalnie dla niego, ale większość pochodzi z zasobów.
Typowe źródła klas dla projektu.