Najważniejsze kierunki innowacji wprowadzanych w SI oparte są o wymagania :

1. Integracji systemów, danych i procesów
2. Unifikacji funkcji cząstkowych systemów
3. Zwiększania dostępności do bazy danych dla wszystkich komórek organizacyjnych
4. Upowszechniania nowocześniejszych sposobów prezentacji danych (wizualizacji) dla celów wspomagania ich analizy.
5. Doskonalenia procesów podejmowania decyzji i ich przekazywania
6. Zmierzania do budowy modułowej i otwartości całego systemu
7. Zapewnienia kompleksowego charakteru funkcjonalnego całego systemu
8. Stałego podnoszenia zaawansowania merytorycznego i technologicznego
9. Zmierzania do elastyczności strukturalnej i funkcjonalnej
10. Zapewnienie stałej zgodności ze zmieniającymi się elementami otoczenia systemowego, a zwłaszcza z aktualnym stanem prawnym

Dlatego musi być zapewniona poufność i integralność wszystkich posiadanych danych, a dostępność a danych zawartych w systemie powinna być zgodna a przyjęta hierarchią haseł i przywilejów dostępu.

1)      Faza powstawiania produktu informatycznego :

1. Specyfikacja wymagań SI
2. Specyfikacja wymagań oprogramowania
3. Analiza
4. Projektowanie
5. Implementacja
6. Testowanie i walidacja

1. Użytkowanie i konserwacja

Inżynieria projektowania przewiduje 12 faz procesu projektowego:

1. Inicjalizacja systemu i wstępne projektowanie.
2. Analiza wymagań i ich specyfikacja, identyfikacja problemów które się ma rozwiązać, zarysowanie wymagań.
3. Specyfikacja funkcjonalna i prototypowanie, identyfikacja i formalizacja obiektów, obliczeń, ich atrybutów i zależności, specyfikacja transformacji, którym obiekty mogą podlegać.
4. Dekompozycje problemu, podział na logiczne podsystemy na podstawie wymagań i specyfikacji. Analiza logicznych podsystemów pod kątem użycia już istniejących komponentów; selekcja rozwiązań : wykonywać samodzielnie, kupić, wykorzystać już istniejące.
   
5. Projekt architekturalny i specyfikacja konfiguracji.
6. Szczegółowe projektowanie i specyfikacja komponentów.
7. Implementacja komponentów i usuwanie błędów.
8. Asemblacja systemu i testowanie, weryfikacja komponentów pod kątem komplementarności i zgodności ze specyfikacją. Weryfikacja wydajności systemu jako całości.
9. Przegląd dokumentacji i dostarczenie systemu opracowań i systemu dokumentacji pod kątem raportów dla odbiorcy.
10. Opracowanie procedur instalacyjnych i instalacja opracowanej dokumentacji.
11. Szkolenie dla użytkowników, zapoznanie użytkowników z możliwościami i ograniczeniami systemu.
12. Użytkowanie i konserwacja systemu, usuwanie błędów dostrzeżonych w trakcie użytkowania, rozbudowanie systemu o nowe właściwości, poprawa wydajności systemu.

Zagadnienia zaliczające się do luki poznawczej nie są w trakcie analizy dostrzegane i nie zostaną wystarczająco dopracowane.

Teoria W-W podpowiada, że należy zidentyfikować wszystkich tych którzy mają wpływ na przebieg i wynik projektu. Mogą to być użytkownicy, inwestorzy, agendy rządowe i ich regulacje prawne, firmy programistyczne.

Należy określić warunki sukcesu każdego uczestnika procesu.

Doprowadzić do negocjacji pomiędzy użytkownikami.

Spiralny model W-W :

      1)      Określenie uczestników dla danego etapu.
2)      Określenie warunków uczestników procesu.
3)      Rozpatrzenie warunków sukcesu. Wyznaczenie celów etapu.
4)      Ocena produktu i procesu. Ograniczenie punktów ryzyka.
5)      Definicja następnego poziomu produktu i procesu jego powstania.
6)      Ocena produktu i procesu jego powstawania.
7)      Przegląd i uruchomienie procesu.

Metody kaskadowe i spiralne bywają nadmiernie sformalizowane dlatego zaczęto lansować swobodniejszą metodykę nazywaną „zwinną” – „agile software development methods”.

Podstawowe składniki „manifestu” zwinnych metod:

1. Ludzie, ich kontakty, zdolność do rozwiązywania problemów są ważniejsze niż sztywne procedury i narzędzia zarządzania.
2. Wynikiem projektu jest pracujące oprogramowanie a nie dokumentacja.
3.  Z użytkownikiem się współpracuje a nie negocjuje kontrakt.
4.  Ważniejsza jest umiejętność reagowania na zmieniające się warunki otoczenia niż podążanie za opracowanym na wstępie planem.

Nie są to nowe praktyki postępowania w projekcie, bo są tradycyjne. Nowością jest traktowanie człowieka jako nadrzędnego czynnika sukcesu.

 Metody „zwinne” można stosować dla niezbyt dużych systemów, wynika to ze skali dojrzałości modeli tworzenia SI.

Metody „zwinne” :

1. Crystal
2. Programowanie ekstremalne

CRYSTAL :

              Kategorie krytyczności projektowanego systemu :

            C – komfortowe
            D – zarządzające finansami
            E – finansowe istotne
            L – krytyczne dla życia

Projektowanie zorientowane na właściwości FDD :

      1)      Składa się z 5 sekwencyjnie następujących etapów
2)      Opracowanie ogólnego modelu
3)      Określenie listy funkcjonalności
                        Planowanie na podstawie funkcjonalności
                        Projektowanie na podstawie funkcjonalności
                        Wykonywanie

ad. 1)      Zespół projektantów korzysta z opracowanych wcześniej wymagań systemowych i przypadków użycia. Określona jest domena projektu i iteracyjnie dzielona na corazmniejsze etapy.

ad. 2)      Listy mają charakter hierarchiczny i zawierają funkcjonalności główne które rozpadają się na zestawy funkcjonalności w poszczególnych etapach.

ad. 3)   Jak to robić ? opracowanie długookresowych planów prac.

Do zadań przyporządkowany jest zarządzający obiektem (klasą).
Zarządca konfiguracji – kontroluje wersje.

DSDM – metodyka zmienna w czasie