Wykład 20.12.2005

 

Projektowanie obiektowe

 

 

Punktem wyjścia w obiektowym tworzeniu systemu informacyjnego jest zawsze pewien model biznesowy.

 

Przykładowy diagram przepływu kosztów w metodzie ABC:

System informatyczny składa się z wielu elementów o zróżnicowanych zadaniach (powiązanych ze sobą, które mogą zachowywać autonomię).

 

W pełni skonfigurowany system informatyczny zawiera bardzo wiele składników o różnym przeznaczeniu.

 

Orientację w tej złożonej materii ułatwia fakt, że większość systemów informacyjnych ma obecnie strukturę warstwową.

 

Dzięki temu współczesne systemy informacyjne odznaczają się dużą elastycznością, co oznacza, że można do nich w każdej chwili dołączać nowe komponenty.

 

 

 

Podstawowe koncepcje projektowania obiektowego:

 

 

                                                           stan wewnętrzny      

Koncepcja obiektu                           sposób zachowania

                                                           tożsamość unikatowa

 

                                                           kompozycyjnej

Zasada abstrakcji

                                                           uogólniającej

 

                                                           kompozycyjnej

Zasada hierarchizacji

                                                           dziedziczenia

 

Zasada modularności

 

Zasada enkapsulacji

 

 

 

 

• W projektowaniu obiektowym kluczowym pojęciem jest KLASA

 

	metody

 

zmienne

 

 

Cechą charakterystyczną koncepcji klasy jest UKRYCIE DANYCH przed obiektami zewnętrznymi.

Wniosek: Projektowany obiekt może bezpiecznie stosowany w grupie wieloosobowej.

 

Obiekty zewnętrzne mają dostęp wyłącznie do funkcji za pomocą których mogą ZLECAĆ wykonanie określonych operacji na danych.

 

Takie zamknięcie danych w „pancerzu” metod zwane jest ENKAPSULACJĄ.

 

• Dzięki temu można zmienić tradycyjny układ systemu, w którym wiele programów korzysta z wielu danych.

 

 

• Na nowy układ, w którym programy i dane są zblokowane razem

 

 

 

 

 

 

zmienne

metody

 

W takim systemie każdy z obiektów może być programowany przez oddzielnego programistę i nie ma potrzeby uzgadniania w zespole projektowym wewnętrznych rozwiązań poszczególnych obiektów.

 

Cały system można wtedy budować zestawiając powtarzalne obiekty i klasy w stosowych konfiguracjach na poszczególnych poziomach hierarchii systemu.

 

Dany system komputerowy

Stacje robocze

Komputery osobiste

 

·        Na podstawie abstrakcyjnej definicji klasy można wygenerować konkretne OBIEKTY

 

 

KLASA

zmienne

wartości

metody

 

Klasa – pewien wzornik

Mając dobrą definicję klasy można wygenerować z niej dowolnie dużo obiektów.

Każdy w systemie ma swoją unikatową rolę.

·        W tradycyjnym podejściu głównym „aktorem” działającym w systemie jest program zarządzający, który aktywizuje poszczególne programy i dane.

 

 

·        W podejściu obiektowym wszystkie obiekty mogą być aktywne równocześnie, a każdy z nich wykonuje swoją część zadania.

 

·        Obiekty komunikują się ze sobą przesyłając komunikaty

 

 

·        Z jednej klasy można też wygenerować dalsze klasy

Klasy potomne dziedziczą część właściwej klasy macierzystej.

 

·        W ten sposób powstaje hierarchia  klas i podklas bardzo ułatwiająca operowanie złożonymi obiektami.

·        W każdej chwili można także dodać nową podklasę.

·        Atrybuty dotyczące obiektów wszystkich podklas wygodnie jest umieszczać w definicji klasy nadrzędnej.

·        Budowa systemu w podejściu obiektowym polega na zestawianiu go z klas, których część może być tworzona specjalnie dla danego systemu, dla większości pochodzi z zasobów przeznaczonych do wielokrotnego użytku.

 

Typowe źródła klas dla projektu: